Nog lees ik in mijn zetel, ik

man van jaren

nog lees ik de krant, met

de woorden die op ritselend papier

verblijven, ik vraag, vertel me wat

ik niet hoorde

Ook tussen de illustraties, kleurrijk

of foto’s van een wereld die stil staat

krijgen stemmen niet de tijd om te spreken

lees ik niets over de verborgen grenzen

van wat we mogen weten

Nog lees ik in mij krant niet het verdriet

van weg te gaan, niet thuis te mogen komen

over mensen die raden hoe een morgen

anders kan zijn

Nog gezeten in mijn zetel, ik man van jaren

kan dit in de krant niet lezen

of het zou tussen de regels moeten staan

in het wit dat onbedrukt is gebleven

over mensen die we verzwijgen