Ik heb eens gelezen zegt de man
Ik heb eens gelezen zegt de man op de hoek van straat met een
muts over de oren getrokken, leunend tegen de muur, dat het
kapitalisme voor de één de goed gevormde gouden zon is terwijl
de ander enkel lucht kan happen waardoor die op zijn honger blijft
en hoe de avond voor de één verloopt als een warme zonsondergang,
verwachtingsvol ingekleurd naar de volgende dag terwijl de ander in
het sombere licht van de straatlantaarn achter zijn schaduw aangaat.
En dat er maar één zon is terwijl schaduwen bij de vleet te vinden zijn,
zegt de man met een muts over de oren getrokken, leunend tegen de
muur, wachtend tot de avond donker genoeg zal zijn zodat hij met
de schaduw in het achterhoofd woorden ineen kan werken die tot
verzen van verzet bloeien al ziet hij nog niet in hoe ze dan wel zullen
klinken want alleen kan hij de toon niet houden zegt de man met een
muts over de oren getrokken, tegen de muur geleund die de tijd aan
zijn zijde telt want meerstemmig klinkt de zang mondiger.
Dit gedicht komt uit de bundel “Ik teken alvast de kaft”.
meer weten? klik hier
